Driestrekenpunt
De vijftiende etappe van onze fietsreis door Noordrijn-Westfalen en Nederland reden we vanuit Ahlen naar Schmallenberg.
We stonden vandaag voor de keuze: verder fietsen door ons van eerdere fietsreizen bekend gebied of vandaag thuis te komen door een stukje met de trein af te korten. We besloten naar het zuiden te fietsen om vanaf Wickede aan de Ruhr met de fietsen in de regionale Sauerland-Express te stappen.
Wickede ligt zo'n beetje tussen drie streken. Steek je vandaar de Ruhr over, dan kom je in de bergen van het Sauerland. Ten westen ligt het grootstedelijke Ruhrgebiet. Oostelijk ligt het heuvelachtige landbouwgebied Soestser Börde.
Er was geen fietsroute van Ahlen naar Wickede. Met behulp van de regionale ADFC-fietskaart op de telefoon hebben we een eigen route samengesteld.
Na het ontbijt reden we de stad uit over fietswegen van het Radverkehrsnetz NRW richting Schloss Oberwerries. Daarachter troffen we de veerpont Lupia, een van de vier met spierkracht te varen pontjes over de rivier de Lippe. De oversteek bleek een inspannende bezigheid!
We kruisten hier de Römer-Lippe-Route, waarvan we afgelopen voorjaar een lang stuk van hebben gefietst. Na de oversteek van het Datteln-Hamm-Kanal reden we de stad Hamm in.
In het Maximilianpark zagen we al bordjes die naar een olifant van glas verwezen. Pas toen we het in het voorbijgaan zagen begrepen we dat dit een aloud industrieel gebouw is met een uit glas opgetrokken aanbouw in de vorm van een olifantskop. Indrukwekkende architectuur, deze Glaselefant. Blijkbaar een kenmerk van deze stad, die zich met de bijnaam “elephantisch!” tooit.
We waren nu aan de rand van wat de touristische reclame van het Ruhrgebied de naam Radrevier Ruhr heeft gegeven. De meeste fietsroutes in dit gebied lopen over oude industrieële spoorwegen, die zijn omgebouwd tot mooie fietspaden, zogeheten Bahntrassen.
Over een van die Bahntrassen, de Alleen Radweg, reden we voorbij Hamm een end richting westen. Langs het fietspad zagen een een bord van de Westfälische Eisenbahn.
Ter hoogte van Wickede reden we in een glooiende afdaling langs die stad het Ruhrdal in. We hadden vanaf hier stroomopwaarts over de RuhrtalRadweg richting huis kunnen fietsen, maar dan hadden we ons thuis niet meer vandaag bereikt.
We waren als paarden die de stal ruiken, dus zochten we in Wickede het station op om vandaar met een regionale trein door het dal naar Meschede-Freienohl te rijden. De rit was kort van duur en ietwat onaangenaam, omdat het even verderop in Arnsberg blijkbaar net einde schooltijd was geweest en wij in de fietswagon werden overspoeld door een grote en drukke meute scholieren.
Vanaf station Freienohl reden we de mooie bergen van het Hochsauerland in, over de Nordschleife van de Sauerland Radring.
In Bremke namen we een laatste pauze om te genieten van koffie en taart bij Landbäckerei Sommer.
Van hier was het nog maar twee uurtjes rijden tot ons dorp.
We fietsten vandaag over delen van deze fietsroutes:
We waren weer thuis.