Rheinisches Braunkohlerevier
De derde etappe van onze fietsreis door Noordrijn-Westfalen en Nederland reden we vanuit Keulen naar Hückelhoven.
Na een stevig ontbijt in de jeugdherberg in Köln-Riehl, fietsten we langs de Rijn naar het Keulse parkgebied Inneren Grüngürtel. Vandaar volgden we een van de RegioGrün Erlebnisrouten, richting westen.
Zowel in het park als langs de straten van Keulen bleek het fietsen avontuurlijk. Er waren wel fietspaden, maar die waren tegelijk ook voetpad. In de wirwar van voetgangers, brommers, fietsers, kinderwagens, wandelaars en steppers konden we ons voordeel doen met onze mountainbike-ervaring om onze door de bagagetassen brede fietsen door Keulen te kunnen wringen. De routebordjes waren in de stad slechts spaarzaam aangebracht, maar we konden ons op route houden dankzij onze kaarten-app op de iPhone op ons stuur.
Via de westelijke buitenwijken bereikten we het ruime en rustige Stadtwald van Keulen. De fietsroute voerde ons vanaf hier over veelal onverharde gravelpaden door dorpen, over heuvels, langs akkers en door bos. We waren positief verrast over zoveel groen en afwisselend landschap nabij Keulen.
Af en toe kruisten we de snelweg 4, waarlangs we vaak per auto naar Nederland rijden. Het was leuk om het landschap en de huizen, die we vaak door een autoruit hebben zien voorbij flitsen, nu eens rustig per fiets van nabij te beleven.
Over vanwege het droge weer zeer stoffige zandpaden bereikten we eind van de ochtend het Rheinisches Braunkohlerevier, een gebied waar al decennia in open mijnen bruinkool wordt afgegraven. We lunchten in het natuurgebied rond de Boisdorfer See. Dit groengebied is een zogeheten gerecultiveerde voormalige bruinkolenmijn. Het meer zelf heet hier een “Tagebaurestloch”, een uitgegraven mijn gevuld met water.
Nu we door het Rijnlands bruinkoolgebied fietsten, wilden we ook wel eens een bruinkolenmijn van nabij bekijken. Vorig jaar waren hier in Duitsland de protesten tegen het voor deze mijnbouw afgraven van een bos nabij de mijn Tagebau Hambach veel in het nieuws geweest. Langs die mijn loopt een fietsroute met een uitzichtspunt. Daar reden we na de lunch, langs de rivier Erft, naartoe.
Zo'n bruinkolenmijn is bijzonder indrukwekkend. Uitgestrekt, diep en vol gigantische graafmachines, een aanblik die je het gevoel geeft in een andere wereld te zijn beland.
Na een pauze bij het uitzichtpunt volgde een saaie tocht langs een lange, vrijwel lege asfaltweg, zonder zicht op de mijn. Aan het eind van deze weg reden we ineens langs een akker vol pompoenen, met verderop aan de horizon meerdere rijen grote windmolens. Aan de andere kant zagen we de Sophienhöhe, een beboste berg mijnafval. We reden daaromheen over een hobblig gravelpad, tot we konden afslaan naar een weg richting de stad Jülich.
Aangezien het nog wat vroeg was om daar een slaapplaats te zoeken, reden we door Jülich tot aan de rivier Rur. Vandaar volgden we de fietsroute langs de Rur, stroomafwaarts richting Roermond.
Dit was een geheel andere groenstrook, vanwaaruit we niets meer zagen van de mijnbouw. Deze fietsroute voerde ons over gravelpaden langs de oever, door dorpen, en langs meertjes en akkers naast de rivier. We konden vlot verder fietsen en bereikten eind van de middag onze [slaapplaats](hotelampark-hueckelhoven.de) in Hückelhoven.
We fietsten vandaag over delen van deze fietsroutes:
Door het aaneenrijgen van deze verschillende themaroutes maakten we vandaag een onverwacht boeiende fietstocht door dit deel van de regio Nederrijn.
#fietsen #reis #route #duitsland