Toerismestop
Afgelopen winter hebben we plezier gehad met het uitzoeken van mogelijke doelen en routes voor fietsreizen. We waren van plan om dit jaar pakweg drie maanden op onze reisfietsen onderweg te zijn. Hier in het bergachtige en koudere Sauerland ontluikt het voorjaar enkele weken later dan in Nederland. Begin maart zouden we daarom als eerste reis het voorjaar tegemoet fietsen naar Nederland om familie te bezoeken. We werden van dat voornemen afgeschrikt door het weer: wekenlang neerslag en temperaturen rond het vriespunt. We hebben de familie in Nederland daarom tijdens een lang weekend met de auto bezocht.
Gelukkig! — want hadden wij, veel langduriger, begin maart al met de fiets gereist, dan had een toerismestop ons ergens onderweg getroffen. Dit is een onderdeel van de contactbeperkende ‘Corona-maatregelen’ om de COVID-19–pandemie af te remmen in Duitsland. Alle toerismeverblijven in Duitsland moesten begin maart sluiten, een week later ging ook de horeca dicht. We hebben we onze reisplannen daarom voor onbepaalde tijd uitgesteld.
Bij de start van deze toerismestop waren we thuis. In ons dorp verhuren meerdere van onze buren toerismeverblijven. Zij moesten van de ene op de andere dag hun gasten naar huis sturen. Zij mogen vooralsnog niet meer verhuren, waardoor zij niet meer later in te halen inkomsten kwijt zijn. In de regio hebben vele bedrijven minder werk of zijn gesloten. Ook dorpsgenoten zijn hierdoor plots geheel of gedeeltelijk werkloos. Hebben zij nog wel werk, dan werken ze soms in twee ploegen of thuis vanachter de computer. We merken dat de mensen zoveel mogelijk thuis blijven. Ook wij, want onze verenigingen, dorpsfeestjes, wandelclub en hardloopgroep mogen niet meer samenkomen. Sociale contacten hebben we nu vooral via internet.
“Leitlinien zur Beschränkung sozialer Kontakte”
Het is bijzonder rustig op straat. Het gebod is nu zo mogelijk thuis te blijven en slechts voor “Notwendige Tätigkeiten” buitenshuis te gaan en daarbij afstand te houden. Toos en ik mogen nog wel samen buitenshuis sporten. In de regels wordt buiten sporten, solo of met huisgenoten, zelfs “vanzelfsprekend” genoemd. Ook al was het hier in het Sauerland de afgelopen twee weken nog af en toe winters koud, hebben we sinds het afkondigen van de maatregelen elke dag onder een vrolijkmakend zonnetje gewandeld of gefietst.
Onze lokale krant schreef er ook over: “Over het geluk om juist nu in landelijk gebied te leven”.
We prijzen ons gelukkig dat wij in een klein rustig dorp middenin het Naturpark Sauerland-Rothaargebirge wonen. Het is hier “auf dem Land” eenvoudig om met “Räumliche Distanzierung” te leven. In de supermarkten is het altijd al veel rustiger dan we in de stad gewend waren. Het is daar nu goed mogelijk om afstand te houden. Wanneer we vanuit huis op de fiets gaan toeren zijn de wegen veel rustiger dan normaal, omdat er geen toeristen meer rijden en er minder woon-werk-verkeer is. We kunnen direct achter ons huis de bergen en bossen in, waar we urenlang kunnen wandelen zonder iemand tegen te komen. De bospaden zijn breed genoeg om voldoende afstand te houden wanneer we af en toe iemand passeren.
In deze periode vol onverwachte inbeperkingen beseffen Toos en ik eens te meer wat we allemaal nog wél hebben en nog wél kunnen doen. Wij wonen waar we ooit met vakantie heen gingen. We kunnen vanuit huis zoveel wandelen en fietsen als we willen. We hebben voldoende te eten, kraanwater uit eigen dorpsbron, stroom en internet. We zijn niet meer van een baan afhankelijk voor ons inkomen. En vooral: we zijn gezond.
Die toerismestop .. ach .. dan gaan we nog maar even niet met de fiets op reis.
Onze wandelstatistiek van de afgelopen maand.